Έχω πολλές επιλογές για να σου δώσω αυτό που θές
με επικάλεσες προκάλεσες τώρα μου λες δε φταις
είμαι γενήτορας από γενιές που κάνουνε πουστιές
έντιμος με ήχους που δε χαρίζουνε ζωές
για πες μου θες, θες δε θες με ακούς και κλαίς
σου φέρνω αναμνήσεις από το χτές και το προχτές
πυρετός για το μυαλό σου ζάλη στον εγκεφαλό σου
βάζω μηδέν στον εαυτό σου Μηδενιστής ο αντιπαλός σου
με συχαίνεσαι φοβάσαι και τρελαίνεσαι
η θεωρία σε πονάει την αλήθεια τη γαμάει
και αφήνω πίσω μου ανάκτορα και αμύθητα ποσά
ο Τυμβωρίχος έσκαψε και σου πήρε τα χρυσά
τα οστά τα πολύτιμα δεν είναι αδίκημα
δεν είναι ατύχημα είναι το χτύπημα
είδα και κρίθηκα αναμετρήθηκα
τώρα σε κρίνω εγώ με όπλο τον μηδενισμό
ζωντανεύω τον νεκρό σε θάβω εν τόπο χλωερό
σου δίνω το αμίλητο νερό και δεν μιλάς
πονάς και ψάχνεις που θα πάς
ο χρόνος σε πιέζει δεν τολμάς θα της φάς
Να κάτσω κάτω να γράψω στίχο είναι η αποστολή μου
σα τον Τυμβωρίχο εκπροσωπώντας τη φυλή μου
αργά μέσα στο κοιμητήριο
θα γίνει το μυστήριο
δεν χρειάζεσαι εισητήριο αν θες να 'ρθεις εδώ
θα 'ρθω εγώ αυτοπροσώπως
να σε πάρω όπως-όπως
δικός μου θα είναι ο τρόπος επίσης και ο τόπος
θες να με φτάσεις πρέπει πρώτα να αγγίξεις τα αστέρια
γέμισα τον ουρανό από νεκρά περιστέρια
που τους έκοψα τα χέρια και δεν έχουνε φτερά
το παράλογο θα ήταν να πετάγαν χαμηλά
και χαμηλά στο κεφάλι και ο χάρος όποιον πάρει
όταν χτυπάω με το φτυάρι πέφτεις κάτω σα το ζάρι
άλλο ένα παλικάρι στα σφαγιά (αααα)
η μάνα του από τον άδη άκουσε μια ντουφεκιά
της γενιάς μου βασιλιά μη κατέβεις τα σκαλιά
μη κολλίσεις πουθενά η ζωή είναι πιο γλυκιά
Έχω την τάση γενικής ανατροπής κάθε αρχής
αρνούμαι κάθε ηθική είμαι Μηδενιστής
αν θέλεις να με βρείς αν με δείς χάθηκες
εμπόδιο μου στάθηκες να με σκοτώσεις βάλθηκες
στα άκρα πάλι το τράβηξες χτυπώντας με αντεπιθέσεις
σου κάνω επιθέσεις με μαχαίρια και στρατό
με το φτυάρι θα σου κόψει ο Τυμβωρίχος το λαιμό
είμαι εδώ θα είμαι εκεί θα με δείς από παντού
είμαι το φάντασμα του κακού εφιάλτης του καλού
η ζωντάνια του νεκρού η μεταψύχωση
σε σώματα που βρίσκονται αλλού στις ψυχές του ουρανού
Ζωντανοί Νεκροί ήτανε λίγοι μαζευτήκαν τώρα γίναν πιο πολλοί
ξεχυθήκαν μες στους δρόμους
ξαναφτιάχνουν τη γιορτή έλα και γιόρτασε και εσύ μαζί
ή κάτσε στη μιζέρια σου στον φθόνο στον πόνο
στον άδικο τον χρόνο που χαλάς για να μου την πείς
φίλε δεν κατάλαβες είμαι Μηδενιστής
Και σκέφτομαι ποιός θα είναι ο επόμενος
που θα 'ρθει να τα βάλει με την άγρια φυλή και τι θα πάθει
τον χάλασα άνετα σα χαρτονόμισμα των διακοσίων
τον άφησα να τρέχει έντρομο στην Πατησίων
μηστυρίων ασκητής δεν μπορείς να διαβείς
στο δρόμο που το στυλ έγινε έντεχνο
το δηλητήριο μου αδειάζω μέσα σου σαν έντομο
για άλλη μια φορά βρίσκομαι πολύ κοντά
ραψωδός καμικάζι για όλα τα κακά παιδιά
η μοίρα μου ματιά ενεργεί σα δακρυγόνο
σου κλέβω το οξυγόνο νιώθεις πόνο
όταν παίρνω φόρα με τη νεκροφόρα πενθεί όλη η χώρα
μολαταύτα δεν κολλάω και πατάω όποιον μπει μπροστά
τα φρένα μου σπασμένα γιατί είναι ελληνικά
σε σπάω σα τσιγάρο και σου δίνω νέο σχήμα
σε χώνω στο παιχνίδι σε πουλάω και βγάζω χρήμα
αυτή είναι η τακτική μου και αν δεν βρίσκεσαι μαζί μου
σε πληγώνω σε μια μάχη με το υγρό σπαθί μου
όπως τώρα κολλάω στο κεφάλι σου σα ψώρα
αυτή η τεχνική δώρο από την άγρια φυλή
γι' αυτο σπάσε τον παπά και στρίψε τον παπά
μπαίνουμε με τσαμπουκά με τον ραπ μουσακά
την ενδεκάτη εντολή την ξέρουν μόνο οι τρελοί
δεν την σεβάστηκες πολύ γι' αυτο είσαι ακόμα εκεί
είμαι ο καλύτερος του είδους μου
μόνος μου και όλοι σας
κλέβω το πορτοφόλι σας δεν έχεις πάρει πρέφα
άνετος σαν άνεμος πηγαίνω όπου θέλω
μπαίνω μέσα στο σπίτι σου και άμα θέλω βγαίνω
με εισπνέεις απ' τη μύτη σα να είμουν κοκαϊνη
στο είχα και πει και από πριν πως ήρθε για να μείνει...
με επικάλεσες προκάλεσες τώρα μου λες δε φταις
είμαι γενήτορας από γενιές που κάνουνε πουστιές
έντιμος με ήχους που δε χαρίζουνε ζωές
για πες μου θες, θες δε θες με ακούς και κλαίς
σου φέρνω αναμνήσεις από το χτές και το προχτές
πυρετός για το μυαλό σου ζάλη στον εγκεφαλό σου
βάζω μηδέν στον εαυτό σου Μηδενιστής ο αντιπαλός σου
με συχαίνεσαι φοβάσαι και τρελαίνεσαι
η θεωρία σε πονάει την αλήθεια τη γαμάει
και αφήνω πίσω μου ανάκτορα και αμύθητα ποσά
ο Τυμβωρίχος έσκαψε και σου πήρε τα χρυσά
τα οστά τα πολύτιμα δεν είναι αδίκημα
δεν είναι ατύχημα είναι το χτύπημα
είδα και κρίθηκα αναμετρήθηκα
τώρα σε κρίνω εγώ με όπλο τον μηδενισμό
ζωντανεύω τον νεκρό σε θάβω εν τόπο χλωερό
σου δίνω το αμίλητο νερό και δεν μιλάς
πονάς και ψάχνεις που θα πάς
ο χρόνος σε πιέζει δεν τολμάς θα της φάς
Να κάτσω κάτω να γράψω στίχο είναι η αποστολή μου
σα τον Τυμβωρίχο εκπροσωπώντας τη φυλή μου
αργά μέσα στο κοιμητήριο
θα γίνει το μυστήριο
δεν χρειάζεσαι εισητήριο αν θες να 'ρθεις εδώ
θα 'ρθω εγώ αυτοπροσώπως
να σε πάρω όπως-όπως
δικός μου θα είναι ο τρόπος επίσης και ο τόπος
θες να με φτάσεις πρέπει πρώτα να αγγίξεις τα αστέρια
γέμισα τον ουρανό από νεκρά περιστέρια
που τους έκοψα τα χέρια και δεν έχουνε φτερά
το παράλογο θα ήταν να πετάγαν χαμηλά
και χαμηλά στο κεφάλι και ο χάρος όποιον πάρει
όταν χτυπάω με το φτυάρι πέφτεις κάτω σα το ζάρι
άλλο ένα παλικάρι στα σφαγιά (αααα)
η μάνα του από τον άδη άκουσε μια ντουφεκιά
της γενιάς μου βασιλιά μη κατέβεις τα σκαλιά
μη κολλίσεις πουθενά η ζωή είναι πιο γλυκιά
Έχω την τάση γενικής ανατροπής κάθε αρχής
αρνούμαι κάθε ηθική είμαι Μηδενιστής
αν θέλεις να με βρείς αν με δείς χάθηκες
εμπόδιο μου στάθηκες να με σκοτώσεις βάλθηκες
στα άκρα πάλι το τράβηξες χτυπώντας με αντεπιθέσεις
σου κάνω επιθέσεις με μαχαίρια και στρατό
με το φτυάρι θα σου κόψει ο Τυμβωρίχος το λαιμό
είμαι εδώ θα είμαι εκεί θα με δείς από παντού
είμαι το φάντασμα του κακού εφιάλτης του καλού
η ζωντάνια του νεκρού η μεταψύχωση
σε σώματα που βρίσκονται αλλού στις ψυχές του ουρανού
Ζωντανοί Νεκροί ήτανε λίγοι μαζευτήκαν τώρα γίναν πιο πολλοί
ξεχυθήκαν μες στους δρόμους
ξαναφτιάχνουν τη γιορτή έλα και γιόρτασε και εσύ μαζί
ή κάτσε στη μιζέρια σου στον φθόνο στον πόνο
στον άδικο τον χρόνο που χαλάς για να μου την πείς
φίλε δεν κατάλαβες είμαι Μηδενιστής
Και σκέφτομαι ποιός θα είναι ο επόμενος
που θα 'ρθει να τα βάλει με την άγρια φυλή και τι θα πάθει
τον χάλασα άνετα σα χαρτονόμισμα των διακοσίων
τον άφησα να τρέχει έντρομο στην Πατησίων
μηστυρίων ασκητής δεν μπορείς να διαβείς
στο δρόμο που το στυλ έγινε έντεχνο
το δηλητήριο μου αδειάζω μέσα σου σαν έντομο
για άλλη μια φορά βρίσκομαι πολύ κοντά
ραψωδός καμικάζι για όλα τα κακά παιδιά
η μοίρα μου ματιά ενεργεί σα δακρυγόνο
σου κλέβω το οξυγόνο νιώθεις πόνο
όταν παίρνω φόρα με τη νεκροφόρα πενθεί όλη η χώρα
μολαταύτα δεν κολλάω και πατάω όποιον μπει μπροστά
τα φρένα μου σπασμένα γιατί είναι ελληνικά
σε σπάω σα τσιγάρο και σου δίνω νέο σχήμα
σε χώνω στο παιχνίδι σε πουλάω και βγάζω χρήμα
αυτή είναι η τακτική μου και αν δεν βρίσκεσαι μαζί μου
σε πληγώνω σε μια μάχη με το υγρό σπαθί μου
όπως τώρα κολλάω στο κεφάλι σου σα ψώρα
αυτή η τεχνική δώρο από την άγρια φυλή
γι' αυτο σπάσε τον παπά και στρίψε τον παπά
μπαίνουμε με τσαμπουκά με τον ραπ μουσακά
την ενδεκάτη εντολή την ξέρουν μόνο οι τρελοί
δεν την σεβάστηκες πολύ γι' αυτο είσαι ακόμα εκεί
είμαι ο καλύτερος του είδους μου
μόνος μου και όλοι σας
κλέβω το πορτοφόλι σας δεν έχεις πάρει πρέφα
άνετος σαν άνεμος πηγαίνω όπου θέλω
μπαίνω μέσα στο σπίτι σου και άμα θέλω βγαίνω
με εισπνέεις απ' τη μύτη σα να είμουν κοκαϊνη
στο είχα και πει και από πριν πως ήρθε για να μείνει...