Αθόρυβα κύλησα,στη λήθη μίλησα,
δούλεψα,κέρδισα,απλώθηκα.
Κουβάρι μπλέχτηκα, οργή δε γεύτηκα,
σα μαύρη πίσσα στρώθηκα.
Ήρθα κι έφυγα-σπασμένη γέφυρα
σε μια κοιλάδα που δε διάβηκε κανείς.
Ηρθα και πέρασα,το χρόνο κέρασα
με ήχους μιας απόμακρης φωνής.
Στο φόβο μου πάτησα και μ' εξαπάτησα,
είχα πυξίδα όμως χάθηκα,
τον πόνο αρνήθηκα κι ύστερα ντύθηκα
με χρυσαφένιο νάρθηκα.
Ήρθα κι έφυγα...
Τις μέρες σκότωνα φριχτά - μονότονα,
μάζεψα τοίχους και χώματα.
Επαιξα κι έχασα - για πάντα ξέχασα
της χαραυγής τα χρώματα,
Ήρθα κι έφυγα-σπασμένη γέφυρα
σε μια κοιλάδα που δε διάβηκε κανείς.
Ηρθα και πέρασα,το χρόνο κέρασα
με ήχους μιας απόμακρης φωνής.
δούλεψα,κέρδισα,απλώθηκα.
Κουβάρι μπλέχτηκα, οργή δε γεύτηκα,
σα μαύρη πίσσα στρώθηκα.
Ήρθα κι έφυγα-σπασμένη γέφυρα
σε μια κοιλάδα που δε διάβηκε κανείς.
Ηρθα και πέρασα,το χρόνο κέρασα
με ήχους μιας απόμακρης φωνής.
Στο φόβο μου πάτησα και μ' εξαπάτησα,
είχα πυξίδα όμως χάθηκα,
τον πόνο αρνήθηκα κι ύστερα ντύθηκα
με χρυσαφένιο νάρθηκα.
Ήρθα κι έφυγα...
Τις μέρες σκότωνα φριχτά - μονότονα,
μάζεψα τοίχους και χώματα.
Επαιξα κι έχασα - για πάντα ξέχασα
της χαραυγής τα χρώματα,
Ήρθα κι έφυγα-σπασμένη γέφυρα
σε μια κοιλάδα που δε διάβηκε κανείς.
Ηρθα και πέρασα,το χρόνο κέρασα
με ήχους μιας απόμακρης φωνής.