Κρυφτό να παίζει με το φως
Ένας σκισμένος ουρανός
Και να τρομάξεις, και να τρομάξεις
Να βγάλει η άσφαλτος καρπούς
Και φουσκωμένους ποταμούς
Και να τρομάξεις, να με κοιτάξεις
Να καώ - να καώ
Να γίνω στάχτη, να σωθώ
Με μιαν ανάσα σου,
Παντού να σκορπιστώ
Να καώ, να καώ
Να με κοιτάζεις σιωπηλή
Η πιο μεγάλη απειλή
Και σαν γελάσεις, όταν γελάσεις
Να έχει φτάσει το πρωί
Και να' χει λιώσει το κερί
Και να με χάσεις
( Δημ. Μητσοτάκης )
Ένας σκισμένος ουρανός
Και να τρομάξεις, και να τρομάξεις
Να βγάλει η άσφαλτος καρπούς
Και φουσκωμένους ποταμούς
Και να τρομάξεις, να με κοιτάξεις
Να καώ - να καώ
Να γίνω στάχτη, να σωθώ
Με μιαν ανάσα σου,
Παντού να σκορπιστώ
Να καώ, να καώ
Να με κοιτάζεις σιωπηλή
Η πιο μεγάλη απειλή
Και σαν γελάσεις, όταν γελάσεις
Να έχει φτάσει το πρωί
Και να' χει λιώσει το κερί
Και να με χάσεις
( Δημ. Μητσοτάκης )