Έκλεισα πόρτες,
αμπαρωμένα μυστικά γυρεύουν στόματα.
Καίω εικόνες,
Μαζί να θρέψουν τη φωτιά στιγμές κι ονόματα
Και μοιάζουμε ένα.
Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα
και μοιάζουμε ένα
μας καθρεφτίζει η βροχή.
Διώχνω κομμάτια,
που είχα πετάξει μακριά και ξαναγύρισαν,
βρήκαν το δρόμο
και πήραν όψη και φωνή και με πλημμύρισαν
Και μοιάζουμε ένα.
Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα
και μοιάζουμε ένα
μας καθρεφτίζει η βροχή.
Χάνω το χρόνο
μα αυτός βαδίζει στο κενό και με ανέχεται,
βρίσκει τον τρόπο
να κάνει βόλτες στο βυθό και να μη βρέχεται
και μοιάζουμε ένα...
(Δημ. Μητσοτάκης)
αμπαρωμένα μυστικά γυρεύουν στόματα.
Καίω εικόνες,
Μαζί να θρέψουν τη φωτιά στιγμές κι ονόματα
Και μοιάζουμε ένα.
Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα
και μοιάζουμε ένα
μας καθρεφτίζει η βροχή.
Διώχνω κομμάτια,
που είχα πετάξει μακριά και ξαναγύρισαν,
βρήκαν το δρόμο
και πήραν όψη και φωνή και με πλημμύρισαν
Και μοιάζουμε ένα.
Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα
και μοιάζουμε ένα
μας καθρεφτίζει η βροχή.
Χάνω το χρόνο
μα αυτός βαδίζει στο κενό και με ανέχεται,
βρίσκει τον τρόπο
να κάνει βόλτες στο βυθό και να μη βρέχεται
και μοιάζουμε ένα...
(Δημ. Μητσοτάκης)