Ο δρόμος μας,τυφλός της πιάτσας παραπαίδι.
Τα όνειρα υπόσχεση ρουφιάνου θυρωρού.
Στα τάστα της κιθάρας οργή που περισσεύει
σα φόνος που σχεδιάστηκε στη σκέψη ενός μωρου.
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
Τα λόγια,χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας
που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή.
Τα μάτια σου,προάστιο χαμένο της Αθήνας,
που κυνηγά τη φήμη του σε ό,τι κι αν συμβεί.
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
Η δύναμη που ξέπεσε και έγινε κατάρα.
Η φήμη που απλώθηκε και έγινε λοιμός.
Η πίκρα πως κατάγεται απ'τη δική μας φάρα
μας έπεισε και έγινε αφέντης τιμωρός
Τα όνειρα υπόσχεση ρουφιάνου θυρωρού.
Στα τάστα της κιθάρας οργή που περισσεύει
σα φόνος που σχεδιάστηκε στη σκέψη ενός μωρου.
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
Τα λόγια,χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας
που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή.
Τα μάτια σου,προάστιο χαμένο της Αθήνας,
που κυνηγά τη φήμη του σε ό,τι κι αν συμβεί.
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
Η δύναμη που ξέπεσε και έγινε κατάρα.
Η φήμη που απλώθηκε και έγινε λοιμός.
Η πίκρα πως κατάγεται απ'τη δική μας φάρα
μας έπεισε και έγινε αφέντης τιμωρός