Ουλαλούμ Lyrics

Ήτανε σαν να σε πρόσμενα, κερά
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα
κι έλεγα: θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά
κι από το δάσα.
Θα 'ρθει. αφού φλερτράρει μου η ψυχή
αφού σπορά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει φώτα και βροχή
και νιο φεγγάρι...

Και να, το κάθισμα σου σιγυρνώ
στολνώ την κάμαρα μου αγριομέντα
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
...Πως, να, θα μείνει ο κόσμος με το «μπα»
που μ' έλεγε τρελόν, πως είχε γίνει
καπνός και -τάχας- σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη.,.

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ
κίνησα να σε βρω στο δρόμο -ωιμένα-
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κερά
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα εγώ -στραβός- μες στα νερά
κι εσύ κοντά μου.