't Gebeurt neet duk, 't gebeurt bijna noeit,
maar vannacht is 't gebeurt, vannacht bin ik opgestoan.
Als in unne droem zag ik mej van de trap aaf goan.
't Waas perfect, de koffie kloar, de taofel gedekt, en de zon die scheen.
De baas bracht mej bloome en zei: blief maar thoes geine nee
gunt ook eur plezeer, pak de rest van de week maar vreej.
En ik genoet, zelfs miene baas vong 't goot, en de zon die scheen.
De fiets op en fluite, de weend haaj ik op de rug.
De meense, die lachte noar mej en ik lachte terug.
En ik genoet, zelfs mien h*** zaate goot, en de zon die scheen.
Oow, en onderweg kwam ik ow tegen, ik woort van puur geluk verleage.
't Leve haaj 't good veur met mej, alles zaat mej, wat ik ook duj.
Met zo'n geveul dat ge nog van vroeger kent, allang vergeate, neet gewend.
En mien geveul dat mer door blieft goan, zo'n geveul van dit geveul det duurt te lang,
van roezegeur en moaneschien, veul te moei om woar te zeen.
Oow, want toen ik vanmerge wakker woort, over mien ongerboks veel en in de speegel keek,
drong 't langzaam tot mej door, alles waat ik haj gezeen det waas neet woar,
Ik haj gedroemd, de ganse nacht, en ien ding stong weer vast vur mej:
's nachts is 't moeier dan overdaag, en al hielemoal met ow d'er beej.
maar vannacht is 't gebeurt, vannacht bin ik opgestoan.
Als in unne droem zag ik mej van de trap aaf goan.
't Waas perfect, de koffie kloar, de taofel gedekt, en de zon die scheen.
De baas bracht mej bloome en zei: blief maar thoes geine nee
gunt ook eur plezeer, pak de rest van de week maar vreej.
En ik genoet, zelfs miene baas vong 't goot, en de zon die scheen.
De fiets op en fluite, de weend haaj ik op de rug.
De meense, die lachte noar mej en ik lachte terug.
En ik genoet, zelfs mien h*** zaate goot, en de zon die scheen.
Oow, en onderweg kwam ik ow tegen, ik woort van puur geluk verleage.
't Leve haaj 't good veur met mej, alles zaat mej, wat ik ook duj.
Met zo'n geveul dat ge nog van vroeger kent, allang vergeate, neet gewend.
En mien geveul dat mer door blieft goan, zo'n geveul van dit geveul det duurt te lang,
van roezegeur en moaneschien, veul te moei om woar te zeen.
Oow, want toen ik vanmerge wakker woort, over mien ongerboks veel en in de speegel keek,
drong 't langzaam tot mej door, alles waat ik haj gezeen det waas neet woar,
Ik haj gedroemd, de ganse nacht, en ien ding stong weer vast vur mej:
's nachts is 't moeier dan overdaag, en al hielemoal met ow d'er beej.