ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม...แต่ละคำที่ฉันพูดออกไป
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่าฉันนั้นรักเธอแทบตาย
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม...ที่ฉันขอร้องให้เธอไม่ไป
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่ารักเธอ..จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
เหมือนดาวบนฟ้ามืดดับไป...หัวใจมันไร้เรี่ยวแรง
เหมือนแสงตะวันไม่ส่องที่ฉันเวลาที่มันเช้า...ถ้าเราต้องจากไกล
ฉันรู้ฉันผิดฉันเสียใจ...ฉันใช้อารมณ์จนเรื่องบานปลาย
แต่อยากให้รู้ไว้...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ
เธอคือไฟส่องทาง...เธอคือทุกอย่างของคนอย่างฉัน
มันไม่มีแสงใด ในคืนที่ใจ ทุกข์ทรมาน
และฉันไม่รู้จะทนได้ไหม
กับชีวิตที่มันโหดร้าย ถ้าไม่มีเธอ
ให้ฉันยอมเธอแค่ไหน...ยินดีถ้าทำให้หัวใจ
ของเธอเปลี่ยน
ให้เราไม่ต้องแยกไป
ฉันนั้นรักเธอมากแค่ไหน...เธอคงไม่เคยได้เข้าใจ
โปรดฟังไว้..ว่าฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ
จนไม่รู้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง
ให้เธอลองย้อนมองกลับไป..ถึงวันที่รักกันอยู่
คิดถึงเวลาดีๆที่มีเธอคงจะได้รู้...ฉันรักเธอเท่าไร
ฉันรู้ฉันผิดฉันเสียใจ...ฉันใช้อารมณ์จนเรื่องบานปลาย
แต่อยากให้รู้ไว้...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ
เธอคือไฟส่องทาง...เธอคือทุกอย่างของคนอย่างฉัน
มันไม่มีแสงใด ในคืนที่ใจ ทุกข์ทรมาน
และฉันไม่รู้จะทนได้ไหม
กับชีวิตที่มันโหดร้าย ถ้าไม่มีเธอ
ให้ฉันยอมเธอแค่ไหน...ยินดีถ้าทำให้หัวใจ
ของเธอเปลี่ยน
ให้เราไม่ต้องแยกไป
ฉันนั้นรักเธอมากแค่ไหน...เธอคงไม่เคยได้เข้าใจ
โปรดฟังไว้..ว่าฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ
จนไม่รู้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง
เธอคือไฟส่องทาง...เธอคือทุกอย่างของคนอย่างฉัน
มันไม่มีแสงใด ในคืนที่ใจ มืดมนหนทาง
และฉันไม่รู้จะทนได้ไหม
กับชีวิตที่มันโหดร้าย เมื่อไม่มีเธอ
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม...แต่ละคำที่ฉันพูดออกไป
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่าฉันนั้นรักเธอแทบตาย
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม...ที่ฉันขอร้องให้เธอไม่ไป
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่ารักเธอ..จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่าฉันนั้นรักเธอแทบตาย
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม...ที่ฉันขอร้องให้เธอไม่ไป
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่ารักเธอ..จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
เหมือนดาวบนฟ้ามืดดับไป...หัวใจมันไร้เรี่ยวแรง
เหมือนแสงตะวันไม่ส่องที่ฉันเวลาที่มันเช้า...ถ้าเราต้องจากไกล
ฉันรู้ฉันผิดฉันเสียใจ...ฉันใช้อารมณ์จนเรื่องบานปลาย
แต่อยากให้รู้ไว้...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ
เธอคือไฟส่องทาง...เธอคือทุกอย่างของคนอย่างฉัน
มันไม่มีแสงใด ในคืนที่ใจ ทุกข์ทรมาน
และฉันไม่รู้จะทนได้ไหม
กับชีวิตที่มันโหดร้าย ถ้าไม่มีเธอ
ให้ฉันยอมเธอแค่ไหน...ยินดีถ้าทำให้หัวใจ
ของเธอเปลี่ยน
ให้เราไม่ต้องแยกไป
ฉันนั้นรักเธอมากแค่ไหน...เธอคงไม่เคยได้เข้าใจ
โปรดฟังไว้..ว่าฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ
จนไม่รู้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง
ให้เธอลองย้อนมองกลับไป..ถึงวันที่รักกันอยู่
คิดถึงเวลาดีๆที่มีเธอคงจะได้รู้...ฉันรักเธอเท่าไร
ฉันรู้ฉันผิดฉันเสียใจ...ฉันใช้อารมณ์จนเรื่องบานปลาย
แต่อยากให้รู้ไว้...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ
เธอคือไฟส่องทาง...เธอคือทุกอย่างของคนอย่างฉัน
มันไม่มีแสงใด ในคืนที่ใจ ทุกข์ทรมาน
และฉันไม่รู้จะทนได้ไหม
กับชีวิตที่มันโหดร้าย ถ้าไม่มีเธอ
ให้ฉันยอมเธอแค่ไหน...ยินดีถ้าทำให้หัวใจ
ของเธอเปลี่ยน
ให้เราไม่ต้องแยกไป
ฉันนั้นรักเธอมากแค่ไหน...เธอคงไม่เคยได้เข้าใจ
โปรดฟังไว้..ว่าฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ
จนไม่รู้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง
เธอคือไฟส่องทาง...เธอคือทุกอย่างของคนอย่างฉัน
มันไม่มีแสงใด ในคืนที่ใจ มืดมนหนทาง
และฉันไม่รู้จะทนได้ไหม
กับชีวิตที่มันโหดร้าย เมื่อไม่มีเธอ
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม...แต่ละคำที่ฉันพูดออกไป
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่าฉันนั้นรักเธอแทบตาย
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม...ที่ฉันขอร้องให้เธอไม่ไป
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...ว่ารักเธอ..จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอได้ยินฉันไหม
ฉันไม่รู้เธอเข้าใจฉันไหม...