เขาลืมวันเกิด เขาลืมของฝาก เขาลืมเราไปอยู่บ่อยๆเลย
เขาลืมไปส่ง เขาลืมโทรกลับ เขาลืมอย่างงั้น แล้วยังทำเฉย
โอ๊ยลำบากใจ ชีวิตไม่ค่อยเบิกบาน บอกว่ารักกัน แต่ก็ละเลย
โอ๊ยมันหนักใจ สุดท้ายก็เป็นอย่างเคย มันจะลงเอยกันได้ไง
นี่มันจะลงเอยกันได้ไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง
เขาลืมเพลงโปรด เขาลืมรูปถ่าย เขาคงมีใครเลยไม่แคร์เรา
เขาลืมจองบัตร เขาลืมทุกอย่าง เขาลืมอีกแล้ว ทิ้งให้เราเหงา
โอ๊ยลำบากใจ ชีวิตไม่ค่อยเบิกบาน บอกว่ารักกัน แต่ก็ละเลย
โอ๊ยมันหนักใจ สุดท้ายก็เป็นอย่างเคย มันจะลงเอยกันได้ไง
นี่มันจะลงเอยกันได้ไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง
เขาลืมไปส่ง เขาลืมโทรกลับ เขาลืมอย่างงั้น แล้วยังทำเฉย
โอ๊ยลำบากใจ ชีวิตไม่ค่อยเบิกบาน บอกว่ารักกัน แต่ก็ละเลย
โอ๊ยมันหนักใจ สุดท้ายก็เป็นอย่างเคย มันจะลงเอยกันได้ไง
นี่มันจะลงเอยกันได้ไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง
เขาลืมเพลงโปรด เขาลืมรูปถ่าย เขาคงมีใครเลยไม่แคร์เรา
เขาลืมจองบัตร เขาลืมทุกอย่าง เขาลืมอีกแล้ว ทิ้งให้เราเหงา
โอ๊ยลำบากใจ ชีวิตไม่ค่อยเบิกบาน บอกว่ารักกัน แต่ก็ละเลย
โอ๊ยมันหนักใจ สุดท้ายก็เป็นอย่างเคย มันจะลงเอยกันได้ไง
นี่มันจะลงเอยกันได้ไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง
เขาบอกเราว่ารักแต่ลืมเราอีกแล้ว เขาหลอกกันอีกแล้วให้เราดีใจ
เขาบอกกันอย่างนั้นกลับทำกันอย่างนี้ เขาบอกกันอย่างนี้ให้คิดยังไง