De iensumen Lyrics

Yn einleaze greiden stean ik yn stilte.
In sinne sûnder glâns rôlet fan 'e ierde.
Moanneljocht, skruten falt it del út 'e himel.
It gers dampt, it gers dript, swier fan 'e dize
En ûnferbidlik bliuwt de grûn beferzen.
De simmer wie hyt, sy joech al her krêften:
Te koart har azem, Jûkelburd ferlit har nea.

Te hearren binn' noch de klokjes yn 'e wyn,
It sânich spoar troch it lân noch te sjen,
Mar de karre is allang ferdwûn.

Alles giet foarby en giet foar ivich
En alles wat oerbliuwt
Is leaf, mar op te libjen
Net genôch.
Stil sta ik in de steppe
De doffe zon gaat onder,
De schrale maan verschijnt.

Het gras dampt, klam en vochtig,
De grond blijft stijf bevroren
In hete korte zomer:
't blijft winter in de zomer.
De klokjes zijn nog hoorbaar,
Het rulle spoor nog zichtbaar.
De kar is al verdwenen.

Ja, alles gaat, verdwenen. . .
Wat over is gebleven
Is lief maar onvoldoende
Om op te leven