تو چه مظهری که ز جلوه‌ی تو صدای صیحه‌ی قدسیان
گذرد ز ذروه‌ی لامکان، که خوشا جمال ازل خوشا
ز شکنج زلف تو هر شکن، گرهی فتاده بـه کار من
ز گره گشایی زلف خود، تو ز کار من گرهی گشا
(۱)نفحات وصلک اوقـدت، جـمرات شوقک فی الحشا
(۲) ز غمت به سینه کم آتشی که نـزد زمانه کما تشا
چه جفا که «جامی» خسته دل ز جدایی تو نمی‌کشد
قدم از طریق وفا مکش سوی عاشقان جفاکشا
گذرد ز ذروه‌ی لامکان، که خوشا جمال ازل خوشا
ز شکنج زلف تو هر شکن، گرهی فتاده بـه کار من
ز گره گشایی زلف خود، تو ز کار من گرهی گشا
(۱)نفحات وصلک اوقـدت، جـمرات شوقک فی الحشا
(۲) ز غمت به سینه کم آتشی که نـزد زمانه کما تشا
چه جفا که «جامی» خسته دل ز جدایی تو نمی‌کشد
قدم از طریق وفا مکش سوی عاشقان جفاکشا