ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน ฉันเดินทาง มาไกลแสนไกล
แต่มีเธอนั้นเป็นจุดหมาย ต่อให้ไกลแสนไกลเท่าไร...ไม่หวั่น
ไร้กำลังยังคงก้าวไป
ล้มลงไปยังยืนขึ้นมา อดและทนแม้จะอ่อนล้า
เพื่อจะมาล้มลงตรง ข้างกายเธอ
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกินมันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
แม้เรี่ยวแรงจะเดินนั้นยังหมด
แต่เหนื่อยเท่าไรเ พียงเธอเติมน้ำใจสักหยด
รดลงมาตรงที่กลางใจ ให้คนไกลคนนี้ชื่นฉ่ำหัวใจ
ฉันมาไกลมาไกลเหลือเกิน
ไม่คิดจะเดินเดินกลับหลังไป
อยากจะขอพึ่งพาอาศัยที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้...นานนาน
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน มันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
แม้เรี่ยวแรงจะเดินนั้นยังหมด
แต่เหนื่อยเท่าไร เพียงเธอเติมน้ำใจสักหยด
รดลงมาตรงที่กลางใจ ให้คนไกลคนนี้ชื่นฉ่ำหัวใจ
ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน
ไม่คิดจะเดิน เดินกลับหลังไป
อยากจะขอพึ่งพาอาศัยที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้ นานนาน
อยากจะขอพึ่งพาอาศัยที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้ นานนาน
แต่มีเธอนั้นเป็นจุดหมาย ต่อให้ไกลแสนไกลเท่าไร...ไม่หวั่น
ไร้กำลังยังคงก้าวไป
ล้มลงไปยังยืนขึ้นมา อดและทนแม้จะอ่อนล้า
เพื่อจะมาล้มลงตรง ข้างกายเธอ
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกินมันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
แม้เรี่ยวแรงจะเดินนั้นยังหมด
แต่เหนื่อยเท่าไรเ พียงเธอเติมน้ำใจสักหยด
รดลงมาตรงที่กลางใจ ให้คนไกลคนนี้ชื่นฉ่ำหัวใจ
ฉันมาไกลมาไกลเหลือเกิน
ไม่คิดจะเดินเดินกลับหลังไป
อยากจะขอพึ่งพาอาศัยที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้...นานนาน
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน มันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
แม้เรี่ยวแรงจะเดินนั้นยังหมด
แต่เหนื่อยเท่าไร เพียงเธอเติมน้ำใจสักหยด
รดลงมาตรงที่กลางใจ ให้คนไกลคนนี้ชื่นฉ่ำหัวใจ
ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน
ไม่คิดจะเดิน เดินกลับหลังไป
อยากจะขอพึ่งพาอาศัยที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้ นานนาน
อยากจะขอพึ่งพาอาศัยที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้ นานนาน