Hij was maar 'n clown, in 't wit en in 't rood.
Hij was maar 'n clown, maar nu is hij dood.
z'n Hoed was te klein, en z'n schoenen te groot.
Ach hij was maar 'n clown, maar nu is hij dood.
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.
Hij woonde alleen, in een wagen van hout.
Hij was maar een clown, en zo werd hij oud.
Hij lachte en sprong, in 't fel gele licht.
Maar onder die lach, zat een droevig gezicht
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.
Op een avond hij viel, dat was elke keer.
Het publiek lachte luid, maar voor hem was het uit.
Hij was maar 'n clown, in 't wit en in 't rood.
Hij was maar 'n clown, maar nu is hij dood.
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.
Hij was maar 'n clown, maar nu is hij dood.
z'n Hoed was te klein, en z'n schoenen te groot.
Ach hij was maar 'n clown, maar nu is hij dood.
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.
Hij woonde alleen, in een wagen van hout.
Hij was maar een clown, en zo werd hij oud.
Hij lachte en sprong, in 't fel gele licht.
Maar onder die lach, zat een droevig gezicht
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.
Op een avond hij viel, dat was elke keer.
Het publiek lachte luid, maar voor hem was het uit.
Hij was maar 'n clown, in 't wit en in 't rood.
Hij was maar 'n clown, maar nu is hij dood.
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.
De herinnering blijft, aan die clown met z'n lach.
Hij heeft alles gegeven, tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn, van z'n stille verdriet.
Want er was op 't einde, niemand die hij verliet.