Den gong (Edvin Loftsgarden/John Hiatt)
Minnes du den gong då du va liten,
mange gode vener og mykji leik og ståk.
Minnes du mamma, kanskje ho va sliten,
men alltid var ho der og trøysta når du gråt.
Refr.
Det va i gamle dagar, med heimeverans mor,
kanskje far din var på anlegg, eller eit kontor,
slik var det den gong kjære, me lever i ei anna tid.
Der ingen lenger veit korleis framtida vil bli.
Før så va det enkelt og vera husbond,
og når han kom heim, stod alltid maten klar.
Så tok han seg ein røyk, og lae seg på sofaen,
og ongane fekk kjeft, vist dei forstyrra far.
Refr.
Det va i gamledagar o s v.......................................
Men ein ting veit eg sikkert, at det som var før, det kjem aldri att,
barndomsheimen er forlatt, no æ det nye ting på gang,
som seint og sikkert pressar seg fram, til fordel for dei sterke,
dei som æ små og svake, dei vi me ikkje ha, ha, a a a.
Mange harde tak, mange tonge stunder,
æ me blitt fortalt, at det vil bli.
Kanskje blir det det, me trur ikkje på under,
at alt skø bli perfekt, det æ berre teori.
Men sammen skal me slite, og helst med godt humør,
me fær greie køn med lite, slik dei gjorde før,ø ø ør.
Slik va det den gong kjære, me liver i ei anna tid,
der ingen lenger veit, korleis framtida vil bli,
der ingen lenger veit, korleis framtida vil bli.
[Lukk vindu]
Minnes du den gong då du va liten,
mange gode vener og mykji leik og ståk.
Minnes du mamma, kanskje ho va sliten,
men alltid var ho der og trøysta når du gråt.
Refr.
Det va i gamle dagar, med heimeverans mor,
kanskje far din var på anlegg, eller eit kontor,
slik var det den gong kjære, me lever i ei anna tid.
Der ingen lenger veit korleis framtida vil bli.
Før så va det enkelt og vera husbond,
og når han kom heim, stod alltid maten klar.
Så tok han seg ein røyk, og lae seg på sofaen,
og ongane fekk kjeft, vist dei forstyrra far.
Refr.
Det va i gamledagar o s v.......................................
Men ein ting veit eg sikkert, at det som var før, det kjem aldri att,
barndomsheimen er forlatt, no æ det nye ting på gang,
som seint og sikkert pressar seg fram, til fordel for dei sterke,
dei som æ små og svake, dei vi me ikkje ha, ha, a a a.
Mange harde tak, mange tonge stunder,
æ me blitt fortalt, at det vil bli.
Kanskje blir det det, me trur ikkje på under,
at alt skø bli perfekt, det æ berre teori.
Men sammen skal me slite, og helst med godt humør,
me fær greie køn med lite, slik dei gjorde før,ø ø ør.
Slik va det den gong kjære, me liver i ei anna tid,
der ingen lenger veit, korleis framtida vil bli,
der ingen lenger veit, korleis framtida vil bli.
[Lukk vindu]