Monica Lyrics

Ik denk wel eens aan Monica,
die woonde in de straat op nummer zeven.
Die bleef in een keer weg van school
en niemand wist waar of ze was gebleven.
De meester zei d'r zijn nogal problemen
met d'r moeder en haar vader.
En Monica die woont nu voor een tijdje
bij d'r moeder op een kamer.

En toen de school was afgelopen,
liepen we langs het huis op nummer zeven.
Dat was het huis van Monica,
maar niemand wist waar of ze was gebleven.

We vonden het wel spannend,
want we zagen dat het rolgordijn nog dicht was.
Maar 's avonds zei mijn zusje
dat ze zelf gezien had dat er binnen licht was.
De meester zei die dag daarna,
ik wil met jullie wat bepraten.
Het gaat niet goed bij Monica,
in huis dat heb je nu wel in de gaten.
Haar vader en haar moeder hebben ruzie
en die wonen niet meer samen.
Dat vonden wij wel vreemd,
daar had je nooit wat van gemerkt als wij daar kwamen.
Het duurde maar een week
en toen is Monica op school terug gekomen.
Ze was een beetje stil
en soms dan leek het of ze bijna zat te dromen.

We vroegen wel eens wat er was gebeurd
en of haar ouders gingen scheiden.
Maar Monica die haalde dan haar schouders op,
bij alles wat we zeiden.

Ik denk wel eens aan Monica,
ze is niet lang bij ons op school gebleven.
Ze woont nu met haar moeder in een andere stad,
dat heeft ze ons geschreven.