Toen 'ie had gelogen van z'n leeftijd
(Hij was wel groot, maar pas veertien jaar)
Maar ze konden iedereen gebruiken, daar
Dus leeftijd, daar vroeg niemand meer naar
Z'n moeder huilde zachtjes bij 't afscheid
Z'n vader was al vechten aan 't front
Diens laatste brief dateerde van maanden geleden alweer
Dus Johnnie kon niet vragen wat 'ie d'r van vond
't Was niet nodig lang te trainen
Dat deden ze al maanden niet meer
Gewoon een pak, een helm en een geweer, meer niet
En Johnnie werd direct getransporteerd
refr.:
Go, Johnnie, go
Go, Johnnie, be good
't Was heel anders dan ze 'm vertelden
Al 't lawaai en de verschrikkelijke stank
En dat ze altijd schreeuwden en altijd vloekten
En dan de verplichte sterke drank
Nee, er was niets prachtigs aan de oorlog
Zoals ze thuis zo fraai hadden beloofd
Elke bom maakte aarde meer tot blubber
En niemand die daar in vrede gelooft
En nergens is een vriend of een makker
En iedereen is minstens even bang
Dus drinken ze hun flessen en zingen hun lied
Dan duurt de angst tenminste minder lang
refr.
Al na een week is Johnnie murf geslagen
Weet hij al nergens meer iets van
Verdoofd door koude modder en door bommen
Wou hij alleen dat er een einde aan kwam
Dus toen het bevel kwam van: 'ten aanval'
Was Johnnie zo gehoorzaam als een hond
Hij is toch twintig meter ver gekomen
Toen een kogel zijn vermoeide lichaam vond
Ze konden 'm niet redden, waar hij lag
Dus stierf hij daar na uren helse pijn
Tegen de stank bedekten ze hem met aarde, in de nacht
Dat moest dan maar 't graf van Johnnie zijn
refr.
Een hoge officier kwam bij z'n moeder
En heeft haar 't verhaal verteld
Hoe hij voor't vaderland is gestorven
In vaders veld. Nee, haar zoon was werkelijk een held
En voor zijn durf en zijn getoonde moed
Kreeg zij voor hem een ere-metaal
Dat hing ze naast 't zelfde van z'n vader
Aan de muur. En dat is dan 't eind van 't verhaal
Van Johnnie, die dacht dat de oorlog mooi was
Omdat ze 'm dat steeds hadden verteld
Dat je door domme plicht, tucht en discipline
Werkelijk kan worden tot een held
refr.(2x)...
(Hij was wel groot, maar pas veertien jaar)
Maar ze konden iedereen gebruiken, daar
Dus leeftijd, daar vroeg niemand meer naar
Z'n moeder huilde zachtjes bij 't afscheid
Z'n vader was al vechten aan 't front
Diens laatste brief dateerde van maanden geleden alweer
Dus Johnnie kon niet vragen wat 'ie d'r van vond
't Was niet nodig lang te trainen
Dat deden ze al maanden niet meer
Gewoon een pak, een helm en een geweer, meer niet
En Johnnie werd direct getransporteerd
refr.:
Go, Johnnie, go
Go, Johnnie, be good
't Was heel anders dan ze 'm vertelden
Al 't lawaai en de verschrikkelijke stank
En dat ze altijd schreeuwden en altijd vloekten
En dan de verplichte sterke drank
Nee, er was niets prachtigs aan de oorlog
Zoals ze thuis zo fraai hadden beloofd
Elke bom maakte aarde meer tot blubber
En niemand die daar in vrede gelooft
En nergens is een vriend of een makker
En iedereen is minstens even bang
Dus drinken ze hun flessen en zingen hun lied
Dan duurt de angst tenminste minder lang
refr.
Al na een week is Johnnie murf geslagen
Weet hij al nergens meer iets van
Verdoofd door koude modder en door bommen
Wou hij alleen dat er een einde aan kwam
Dus toen het bevel kwam van: 'ten aanval'
Was Johnnie zo gehoorzaam als een hond
Hij is toch twintig meter ver gekomen
Toen een kogel zijn vermoeide lichaam vond
Ze konden 'm niet redden, waar hij lag
Dus stierf hij daar na uren helse pijn
Tegen de stank bedekten ze hem met aarde, in de nacht
Dat moest dan maar 't graf van Johnnie zijn
refr.
Een hoge officier kwam bij z'n moeder
En heeft haar 't verhaal verteld
Hoe hij voor't vaderland is gestorven
In vaders veld. Nee, haar zoon was werkelijk een held
En voor zijn durf en zijn getoonde moed
Kreeg zij voor hem een ere-metaal
Dat hing ze naast 't zelfde van z'n vader
Aan de muur. En dat is dan 't eind van 't verhaal
Van Johnnie, die dacht dat de oorlog mooi was
Omdat ze 'm dat steeds hadden verteld
Dat je door domme plicht, tucht en discipline
Werkelijk kan worden tot een held
refr.(2x)...