เขาเดินเข้าออกในซอยทุกวัน เพื่อนฝูงทุกคนต่างรักใคร่เขา
ทุกๆตอนเช้าแต่งตัวไปเรียน ไม่เคยจะเกจะขาด
พ่อแม่ภูมิใจมีลูกผู้ชายเอาการเอางานเอาเรียน
ก็ชีวิตนี้ดั่งไม้ใกล้ฝั่ง หวังพึ่งพาลูกชายคนเดียว
โอ..โอ......เจ้าเด็กหนุ่มของพ่อ
โอ..โอ.....เจ้าเด็กหนุ่มของแม่
ตกเย็นเลิกเรียนกลับบ้านตามเคย ห้อยโหนรถเมล์อย่างเก่า
นึกถึงกับข้าว บนจานใบเก่ามีแม่กับพ่อล้อมวง
แต่แล้วทันใด โลกมืดดับไปมีสัตว์ร้ายมองดูคล้ายว่าเป็นคน
ทำร้ายร่างกายรุมตีจนตาย แล้วสลายร่างหายในหมู่คน
โอ..โอ......เจ้าเด็กหนุ่มของพ่อ
โอ..โอ.....เจ้าเด็กหนุ่มของแม่
*พ่อแม่รู้ข่าวร้ายร่ำร้องแทบวางวายกลิ้งเกลือกลงกับกองเลือดของลูก
ลูกฉันทำอะไร เขายังไม่ควรตาย หนุ่มน้อยผู้มีอนาคตไกล
แค่สีเสื้อไม่เหมือนคำสอนแต่ปางไหน นี่สีใครนั่นสี+++นี่สีกู
ความหวังพังทลายแต่นี้จะอยู่อย่างไร
เพราะหัวใจเพียงดวงเดียวแหลกสลาย
โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ
(ซ้ำ *)
บัดนี้ ไม่มีอีกแล้ว เด็กหนุ่มคนดีประจำซอย
พ่อแม่ก็หายครอบครัวสลายไม่สายทุกคนก็ลืม
โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ
โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ
ทุกๆตอนเช้าแต่งตัวไปเรียน ไม่เคยจะเกจะขาด
พ่อแม่ภูมิใจมีลูกผู้ชายเอาการเอางานเอาเรียน
ก็ชีวิตนี้ดั่งไม้ใกล้ฝั่ง หวังพึ่งพาลูกชายคนเดียว
โอ..โอ......เจ้าเด็กหนุ่มของพ่อ
โอ..โอ.....เจ้าเด็กหนุ่มของแม่
ตกเย็นเลิกเรียนกลับบ้านตามเคย ห้อยโหนรถเมล์อย่างเก่า
นึกถึงกับข้าว บนจานใบเก่ามีแม่กับพ่อล้อมวง
แต่แล้วทันใด โลกมืดดับไปมีสัตว์ร้ายมองดูคล้ายว่าเป็นคน
ทำร้ายร่างกายรุมตีจนตาย แล้วสลายร่างหายในหมู่คน
โอ..โอ......เจ้าเด็กหนุ่มของพ่อ
โอ..โอ.....เจ้าเด็กหนุ่มของแม่
*พ่อแม่รู้ข่าวร้ายร่ำร้องแทบวางวายกลิ้งเกลือกลงกับกองเลือดของลูก
ลูกฉันทำอะไร เขายังไม่ควรตาย หนุ่มน้อยผู้มีอนาคตไกล
แค่สีเสื้อไม่เหมือนคำสอนแต่ปางไหน นี่สีใครนั่นสี+++นี่สีกู
ความหวังพังทลายแต่นี้จะอยู่อย่างไร
เพราะหัวใจเพียงดวงเดียวแหลกสลาย
โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ
(ซ้ำ *)
บัดนี้ ไม่มีอีกแล้ว เด็กหนุ่มคนดีประจำซอย
พ่อแม่ก็หายครอบครัวสลายไม่สายทุกคนก็ลืม
โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ
โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ โอ้.....โอ้...โอ๊ะ...โอ