Σηκωνω αγγυρα κ παω ταξιδι,μεσα απτη κρυπτη
Υψωνοντας πανια σε μια ασχημη συνθηκη
να ειμαι εγω ακροατης αυτης της γης και διπλωμα της δεν με πειθει
ουτε για μια στιγμη το κρατος τους να γλυφει
σαν απορια που την αγνωστοφοβια γελος εληφθει
παλι μεσα απ τα ηχεια και τα πετρινα μας τειχη
σε παω καπου μακρια σταθμος στο κοκκινο πλανητη
μπας και η φαντασια σου δουλεψει απ΄τη κυλειομενη συνθηκη
πριν καταλαβω, ότι εχω βγει από φλοιο της υπογραφω ελευθερια
να θυμησω από πού ερχομαι και ποιοι κραταν τα ηνια
μια λατρεια που οδευει ένα λαο φανατισμενο απ"τα βιβλια
από τη παιδικη τους ηλικια ένα μεγαλο ψεμα φιλε μεσα στα σχολεια
ξαναπισω στο μυστηριο του συμπαντος γυρναω
κοιταω μπροστα βγαζω φτερα και πεταω
εξω απ"αστερισμους περτροματα μαγευομαι γελαω
μια ζωη σε μια άλλη γη που μερες τωρα αναζηταω
εξω απ"τον αστερισμου του σειριου στο μεγα κυον
οδηγω την αργο σε λιμνοθαλασσα εριων
νεφελομα κομητες στο οπτικον μου πεδιον
και καπου ξαφνου εχω βρεθει εξω απ"τον αστερισμο του ωριον
βαζω μπρος με ταχυτητα φωτος
παλι δυνατος το μονο περασμα που μενει είναι η γαλακτικη οδος
και για συνιαλο μου αποσπα τη προσοχη το φως
Βαζω μπορστα την αργο και ξεκιναω
Σηκωνω αγγυρα για αλλου και παω
Πισω δεν γυρναω
Θα παμε σπιτι
Εξω απτη γαλακτικη μας κρυτη
Ψαχνω νεα γειτονια στο κοκκινο πλανητη
Βαζω μπροστα την αργο και ξεκιναω
Εξω από ανουσια συμφεροντα εξαυλωση ζηταω
Θα παμε σπιτι
Ναι για να βγουμε από τη ληθη
Ετοιμασου γελο για το κοκκινο πλανητη
Ετσι κρατω αναμνησης μεσα μου και μονος μου γυρναω
Μεσα από τον αδικο τους κοσμο φευγω απλα και ξεγλυστραω
Μονο πολεμοι, πονο, αρρωστια, σκοτοδυνη
και μια ατμοσφαιρα που καταστρεφει το μικρο πλανητη
όπως αδικες ζωες παιδιων που καταληγει
όπως η αγνοια αντηροπινης φυλης δεν λεει να φυγει
και απληστια χρονια μας τυλιγει και να μας πνιγει
το πώς θα φερουμε αρμονια μες στη γη είναι αυτό που επιγει
εδώ και χρονια βλεπω να μιλανε για ελπιδα, ειρηνη
αφου βια σε ένα κρατος είναι καποιος που προτηνει
μια κυβερνηση που διθεν τα προβληματα μας λυνει
καταπατα το σεβασμο θελει τα ματια μας να κλεινει
γυρνω μες τη πραγματικοτητα
και ξεφευγω από το ψευτικο τους κοσμο και μια επιπονη εχθροτητα
σαν πριγκιπας μικρος δεν ενοισα αδερφοτητα
και προσπαθω να νοιωσω μες στο συμπαν τη ισοτητα
Βαζω μπορστα την αργο και ξεκιναω
Σηκωνω αγγυρα για αλλου και παω
Πισω δεν γυρναω
Θα παμε σπιτι
Εξω απτη γαλακτικη μας κρυτη
Ψαχνω νεα γειτονια στο κοκκινο πλανητη
Βαζω μπροστα την αργο και ξεκιναω
Εξω από ανουσια συμφεροντα εξαυλωση ζηταω
Θα παμε σπιτι
Ναι για να βγουμε από τη ληθη
Ετοιμασου γελο για το κοκκινο πλανητη
Βαζω μπορστα την αργο και ξεκιναω
Σηκωνω αγγυρα για αλλου και παω
Πισω δεν γυρναω
Θα παμε σπιτι
Εξω απτη γαλακτικη μας κρυτη
Ψαχνω νεα γειτονια στο κοκκινο πλανητη
Βαζω μπροστα την αργο και ξεκιναω
Εξω από ανουσια συμφεροντα εξαυλωση ζηταω
Θα παμε σπιτι
Ναι για να βγουμε από τη ληθη
Ετοιμασου εισβο για το κοκκινο πλανητη
Υψωνοντας πανια σε μια ασχημη συνθηκη
να ειμαι εγω ακροατης αυτης της γης και διπλωμα της δεν με πειθει
ουτε για μια στιγμη το κρατος τους να γλυφει
σαν απορια που την αγνωστοφοβια γελος εληφθει
παλι μεσα απ τα ηχεια και τα πετρινα μας τειχη
σε παω καπου μακρια σταθμος στο κοκκινο πλανητη
μπας και η φαντασια σου δουλεψει απ΄τη κυλειομενη συνθηκη
πριν καταλαβω, ότι εχω βγει από φλοιο της υπογραφω ελευθερια
να θυμησω από πού ερχομαι και ποιοι κραταν τα ηνια
μια λατρεια που οδευει ένα λαο φανατισμενο απ"τα βιβλια
από τη παιδικη τους ηλικια ένα μεγαλο ψεμα φιλε μεσα στα σχολεια
ξαναπισω στο μυστηριο του συμπαντος γυρναω
κοιταω μπροστα βγαζω φτερα και πεταω
εξω απ"αστερισμους περτροματα μαγευομαι γελαω
μια ζωη σε μια άλλη γη που μερες τωρα αναζηταω
εξω απ"τον αστερισμου του σειριου στο μεγα κυον
οδηγω την αργο σε λιμνοθαλασσα εριων
νεφελομα κομητες στο οπτικον μου πεδιον
και καπου ξαφνου εχω βρεθει εξω απ"τον αστερισμο του ωριον
βαζω μπρος με ταχυτητα φωτος
παλι δυνατος το μονο περασμα που μενει είναι η γαλακτικη οδος
και για συνιαλο μου αποσπα τη προσοχη το φως
Βαζω μπορστα την αργο και ξεκιναω
Σηκωνω αγγυρα για αλλου και παω
Πισω δεν γυρναω
Θα παμε σπιτι
Εξω απτη γαλακτικη μας κρυτη
Ψαχνω νεα γειτονια στο κοκκινο πλανητη
Βαζω μπροστα την αργο και ξεκιναω
Εξω από ανουσια συμφεροντα εξαυλωση ζηταω
Θα παμε σπιτι
Ναι για να βγουμε από τη ληθη
Ετοιμασου γελο για το κοκκινο πλανητη
Ετσι κρατω αναμνησης μεσα μου και μονος μου γυρναω
Μεσα από τον αδικο τους κοσμο φευγω απλα και ξεγλυστραω
Μονο πολεμοι, πονο, αρρωστια, σκοτοδυνη
και μια ατμοσφαιρα που καταστρεφει το μικρο πλανητη
όπως αδικες ζωες παιδιων που καταληγει
όπως η αγνοια αντηροπινης φυλης δεν λεει να φυγει
και απληστια χρονια μας τυλιγει και να μας πνιγει
το πώς θα φερουμε αρμονια μες στη γη είναι αυτό που επιγει
εδώ και χρονια βλεπω να μιλανε για ελπιδα, ειρηνη
αφου βια σε ένα κρατος είναι καποιος που προτηνει
μια κυβερνηση που διθεν τα προβληματα μας λυνει
καταπατα το σεβασμο θελει τα ματια μας να κλεινει
γυρνω μες τη πραγματικοτητα
και ξεφευγω από το ψευτικο τους κοσμο και μια επιπονη εχθροτητα
σαν πριγκιπας μικρος δεν ενοισα αδερφοτητα
και προσπαθω να νοιωσω μες στο συμπαν τη ισοτητα
Βαζω μπορστα την αργο και ξεκιναω
Σηκωνω αγγυρα για αλλου και παω
Πισω δεν γυρναω
Θα παμε σπιτι
Εξω απτη γαλακτικη μας κρυτη
Ψαχνω νεα γειτονια στο κοκκινο πλανητη
Βαζω μπροστα την αργο και ξεκιναω
Εξω από ανουσια συμφεροντα εξαυλωση ζηταω
Θα παμε σπιτι
Ναι για να βγουμε από τη ληθη
Ετοιμασου γελο για το κοκκινο πλανητη
Βαζω μπορστα την αργο και ξεκιναω
Σηκωνω αγγυρα για αλλου και παω
Πισω δεν γυρναω
Θα παμε σπιτι
Εξω απτη γαλακτικη μας κρυτη
Ψαχνω νεα γειτονια στο κοκκινο πλανητη
Βαζω μπροστα την αργο και ξεκιναω
Εξω από ανουσια συμφεροντα εξαυλωση ζηταω
Θα παμε σπιτι
Ναι για να βγουμε από τη ληθη
Ετοιμασου εισβο για το κοκκινο πλανητη